Μόλις γυρίσαμε από ένα ταξίδι στη βόρεια Ιταλία. Θυσιάσαμε το ελληνικό καλοκαίρι για brunello και ζυμαρικά και άξιζε. Οπότε αυτό το site μετατρέπεται προσωρινά στο food blog που θα ντροπιάσει τα food blogs.

Το ταξίδι ξεκίνησε εδώ. Η Φλωρεντία είναι η μεγαλύτερη πόλη της περιφέρειας της Τοσκάνης με γραφικούς πλακόστρωτους δρόμους, εντυπωσιακές γέφυρες και φοβερό φαγητό.

Ήπιαμε το πρώτο Spritz στο Caffe Concerto Paszkowski.

Περπατήσαμε στην πόλη και την Ponte Vecchio με τα πολλά κοσμηματοπωλεία, ανεβήκαμε στην Piazzale Michelangelo για να δούμε το ηλιοβασίλεμα και έπειτα δειπνήσαμε στην Enoteca Fuori Porta.

Την επόμενη μέρα οδεύσαμε προς τους κήπους Boboli και έπειτα στην πινακοθήκη Uffizi με αναγεννησιακά αριστουργήματα.

Έπειτα οδεύσαμε στο La Giostra, ένα παραδοσιακό εστιατόριο σε χώρο με κρύπτες από τούβλα του 16ου αιώνα όπου φάγαμε παραδοσιακά ζυμαρικά και το πρώτο τιραμισού της εκδρομής.

Το απόγευμα περπατήσαμε στον ποταμό Άρνο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Αποφασίσαμε να σταματήσουμε για ένα ποτό στο δρόμο για το ξενοδοχείο και πέσαμε στο Note di Vino. Εδώ λοιπόν απρόσμενα φάγαμε το highlight νούμερο 1, το πιο επικό σάντουιτς που έχουμε δοκιμάσει. Με ελαφρώς ζεστό και κρατσανιστό ψωμάκι, finocchiona (σαλάμι), stacchino (τυρί), ψιλοκομμένη μελιτζάνα και ελαιόλαδο. 

Έπρεπε να πάρουμε και δεύτερο για το ταξίδι μας την επομένη.

Το επόμενο πρωινό μας βρήκε στο τραίνο για τη Σιένα.

Μείναμε σε ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο λίγο έξω από τα τείχη της πόλης με όμορφο πρωινό στην αυλή του.

Η κεντρική πλατεία της Sienna έχει αμφιθεατρική δομή με καφέ τριγύρω όμως πιο μέσα κρύβονται οι πιο μερακλήδικες γεύσεις.

Φάγαμε απλά πιάτα στο Babazuf και έπειτα πήγαμε για κρασί στο Il Bargello όπου προέκυψε και δεύτερο δείπνο.

Την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε προς την κοιλάδα Val d'Orcia και σταματήσαμε στα χωριά Πιένσα - απ’ όπου προέρχεται το Πεκορίνο - και Μοντεπουλτσιάνο. Στο τελευταίο φάγαμε μία απίστευτη πίτσα με μπουράτα και λάδι από τσίλι.

Επιστρέφοντας, δειπνήσαμε στο Osteria Il Carroccio όπου φάγαμε την πιο ζουμερή καρμπονάρα.

Λίγα μέρη έχουν καλύτερο φαγητό από τη Ρώμη. Με γυμνασμένο πλέον στομάχι μακαρονάδων συνεχίσαμε.

Ξεκινήσαμε με παγωτό στο διάσημο Giolitti. Πολλοί λένε ότι είναι το καλύτερο όμως αναπτύξαμε αδυναμία στη μαύρη σοκολάτα του Venchi.

Επόμενο αγαπημένο μέρος όπου βρεθήκαμε δύο φορές ήταν το Cantina e Cucina. Ένα μικρό και διαρκώς πλήρες εστιατόριο δίπλα στην Piazza Navona.

Εκεί δοκιμάσαμε Tonnarello pasta  το οποίο μεταφράζεται σε μακαρόνια με κεφτέδες και Saltimbocca alla Romana το οποίο είναι μελιτζάνα σε μορφή λαζανιών και ήταν πεντανόστιμο.

Η Ρώμη το καλοκαίρι είναι πολύ ζεστή πράγμα που δε βοήθησε το περπάτημα και τη χώνεψη όμως περπατήσαμε πολύ.

Και το ταξίδι τελείωσε. Αν δικαιολογημένα σας τρέχουν τα σάλια κλείστε ένα τραπέζι στο αγαπημένο σας Ιταλικό και την επόμενη Άνοιξη ή το επερχόμενο φθινόπωρο πηγαίντε μια βόλτα στην γειτονική μας χώρα!